is de naam van een oudtestamentische rechter en profeet, die de stammen van Israël tot eenheid wist te brengen en hun het koningschap gaf. Eccli. 46 : 10-13 bezingt zijn lof en ook elders in het O.T. blijkt, dat men hem hoog waardeerde.
Zijn geschiedenis staat beschreven in het eerste deel van de Boeken van Samuel. Deze twee boeken vormden oorspronkelijk één geheel en werden naar Samuel genoemd, omdat hij er een zeer voorname rol in vervult.
De verdeling in tweeën stamt uit de Septuagint, die ze ,,de boeken der koninkrijken” noemde. Hiëronymus vond de naam „boeken der koningen” beter en zo noemt nu de Vulgaat deze boeken: 1 en 2 Koningen.
Zij bevatten de geschiedenis van het tijdvak, dat begint met de laatste rechters, Eli en Samuel, en eindigt met de laatste jaren van David.De auteur van deze boeken is onbekend. Samuel zelf schreef ze zeker niet in hun geheel, want 1 Sam. 28 : 3 verhaalt zijn dood. Wellicht gaat het eerste gedeelte op hem terug en heeft de latere auteur van het hele boek zijn gegevens benut, zoals hij ook andere gegevens benutte. Dit laatste blijkt uit een nauwkeurige analyse van het boek, want naast kroniekachtige verhalen vindt men lang uitgesponnen geschiedenissen, soms zelfs zgn. dubbelverhalen. 1 en 2 Sam. zijn zeer belangrijk voor de geschiedenis van het ontstaan van het koningschap in Israël. J. v. D.
