is in verband met de veilige doortocht der Israëlieten bij hun uittocht uit Egypte een onnauwkeurige vertaling van het Hebreeuwse Jamsoef, waarvoor de vertaling „Schelfzee” de voorkeur verdient. Want bedoeld met deze uitdrukking zijn in het O.T. stellig slechts de beide noordelijke uitlopers van de Rode Zee aan weerszijden van het Sinaïschiereiland, en wel de golf van Suezie in Ex. 15 : 5 en de golf van Akaba in 1 Kon. 9 : 26.
De doortocht der Israëlieten (Ex. 13 : 17-15 : 21) moet plaats hebben gehad bij het ondiepe noordelijke uiteinde van de golf van Suezie (de „Heroöpolietische” golf), die zich in de Oudheid verder naar het N. moet hebben uitgestrekt dan thans (vooral sedert de wijziging door het graven van het Suezkanaal). Daar de landengte zelf "reeds sedert het Egyptische Middenrijk door een muur (de zgn. „vorstenmuur”) en kastelen was afgesloten, moesten de uittreklcenden naar het Z. uitwijken.
Ten gevolge van een sterke oostenwind droogde het water tijdelijk op, zodat de doortocht gelukte, terwijl de vervolgers weer door het water werden bedolven (Ex. 14 : 21-25). Dit ingrijpen van God wordt reeds in de oudste en meest beknopte vorm van het lied van Mirjam (Ex. 15 : 21) bezongen (zie eveneens Psalm 106 : 9 vv.; 136 : 13 v.v.) Een herhaling van dit wonder bij de uittocht is de splitsing en drooglegging van de Jordaan bij de intocht (Jos. 3 : 18 vv.). zie kaart Uittocht onder Moses. D.L.
B./j.w.
