noemt men een godsdienst die zich richt op de stoffelijke natuur of op stoffelijke natuurdingen. Door sommige godsdiensthistorici werd zij als de oorsprong van de godsdienst beschouwd.
Feitelijk werd echter nooit de godheid zonder meer met de natuur of een natuurelement vereenzelvigd. Het eigenlijke voorwerp der verering was steeds een persoonlijke macht die zich in de natuur openbaart.
Wel werd in de latere culturen het verband tussen de natuurdingen en de godheid veel inniger. Maar hoe moeilijk de onderscheiding van beide ook soms wordt, het steeds aanwezige persoonlijkheidselement sluit volkomen vereenzelviging uit.
