Pieter van der (1880), Ned. letterkundige en essayist, vestigde zich te Parijs en kwam daar onder invloed van Léon Bloy tot de Katholieke Kerk. Terug in Nederland werd hij na Wereldoorlog I de bezieler van de beweging der Katholieke Jongeren.
In De Nieuwe Eeuw publiceerde hij zijn letterkundige opstellen. Zijn liefde voor de contemplatieve kloosterorden kreeg in verschillende boeken gestalte.
Een diepe religiositeit spreekt ook uit zijn veelgelezen dagboeken. Nadat hij reeds eerder enkele jaren bij de Benedictijnen te Oosterhout had verbleven, trad hij aldaar in 1954, na de dood van zijn vrouw, opnieuw in.
Hij ontving de priesterwijding op 18 Febr. 1955.
