zijn vooreerst, tegenover heidenchristenen, de Christenen, die uit het Jodendom zijn voortgekomen, de Hebreeuws sprekende bekeerde Joden uit Palestina, in tegenstelling met de Grieks sprekenden. De Jodenchristenen hielden zich doorgaans aan de joodse Wet, met name op het punt van besnijdenis, spijsvoorschriften, viering van de sabbat en vasten.
Een vooraanstaande plaats werd onder hen ingenomen door Jacobus. Over het houden van de Wet ontstonden in de oudste tijd echter telkens moeilijkheden.
Niet alle Jodenchristenen legden zich neer bij de beslissing hierover van het apostelconcilie. Sommigen, de Judaïsanten genoemd, hielden vol, dat de Wet verplicht was, en hebben Paulus zeer tegengewerkt (zie Galaten-brief).
Na de verwoesting van Jerusalem worden Pella in het Overjordaanse en Kokaba in Batanea centra voor de Jodenchristenen. Hun verdere geschiedenis is duister (zie ook Ebonieten en Nazareeërs).
G. s.
