Oost-Aziatisch keizerrijk, telt op 87 millioen inwoners 260 000 Katholieken, 15 000 Grieks-Orthodoxen, 390 000 Protestanten.
Het godsdienstige leven wordt hoofdzakelijk door het Sjintoïsme en het Boeddhisme beheerst. Het Sjintoïsme dat meer ,,staats”-dienst is dan godsdienst, en waarin de keizercultus een centrale plaats inneemt, kreeg door de afloop van Wereldoorlog II een ernstige schok, maar beleeft thans weer een opbloei. Daarnaast is het Boeddhisme de godsdienst van het volk, dat meestal beide aanhangt.
De eerste prediking van het Christendom geschiedde in de 16de eeuw door Franciscus Xaverius, die in Augustus 1548 in Japan landde. In de volgende eeuw werden de belangrijke resultaten van deze missiearbeid geheel uitgewist door bloedige vervolgingen. Hierna werd het land hermetisch gesloten voor iedere invloed van buiten af. Eerst bij de definitieve openlegging van het land in 1853 kwam er weer gelegenheid voor missieactiviteit. Deze werd ter hand genomen door de missionarissen van de Missions Etrangères, die daarbij aanknoopten bij de nog bestaande resten van de vroegere arbeid. Zo werden op Nagasaki in 1865 ca. 10 000 christenen ontdekt, die zonder priesters gedurende meer dan 200 jaar aan het geloof waren trouw gebleven.
Tientallen orden en congregaties zijn vooral in de loop van deze eeuw naar Japan getrokken, waar inmiddels godsdienstvrijheid was afgekondigd (1889). De kerkelijke hiërarchie werd er opgericht in 1891. In 1927 wijdde Pius XI de eerste Japanse bisschop. Thans zijn de verschillende Japanse bisdommen en missiegebieden alle toevertrouwd aan de Japanse inheemse clerus. Vooral na Wereldoorlog II was het klimaat gunstig voor een krachtige ontplooiing van de missie. De groei van het aantal Katholieken in Japan nam sedert 1945 toe van 100 000 tot 260.000.
Moge dit aantal klein zijn in verhouding tot de totale bevolking, verblijdend is de grote apostolische activiteit, die de kleine groep Katholieken verricht en waarin de leken een groot aandeel hebben. Een betrekkelijk groot aantal katholieke kranten wordt door hen geredigeerd, de elf particuliere radiozendstations zijn alle katholiek, de twee katholieke universiteiten te Tokio en Nagoya hebben grote invloed. Het aantal priesters is echter veel te gering. Thans werken 200 Japanse en 600 buitenlandse priesters in de zielzorg. Dit betekent, dat 1 priester alleen al de zielzorg heeft voor 1600 gelovigen: daarbij komt de zorg voor de catechumenen en bekeerlingen. Het aandeel der leken moet dan ook groot zijn.
De grote toeneming van het Japanse volk en de hiermee samenhangende kwestie der geboortebeperking baren de geestelijke overheid veel zorg. In 1952 heeft de Japanse regering de betrekkingen met de H. Stoel hersteld.
De protestantse zending, vertegenwoordigd door Amerikaanse zendings-organisaties, ontwikkelde eveneens na 1853 een grote activiteit, vooral door sociaal-charitatief werk. Bekend is de Japanse evangelist Tojohiko Kagawa mede door zijn geschriften. Tijdens Wereldoorlog II werden verschillende protestantse kerkgenootschappen tot elkaar gebracht. De twee belangrijkste zijn thans: de Kirisuto Kyodan (Kerk van Christus) met ruim 120 000 leden, en de Nippon Sei Ko Kai (Anglicaanse Kerk in Japan) met 28 000 leden, zie Kaart Verspreiding van het Christendom. p. M./c. v. D.
