(Gr., verstrooiing) duidt sedert de ballingschap de Joden buiten het heilige land aan. Later verbreidden de Joden in de diaspora zich over het hele Romeinse rijk.
Belangrijke centra in de diaspora waren Mesopotamië, Babylonië, Klein-Azië, Alexandrië, Antiochië en Rome. Hun Griekse Bijbelvertaling (zie Septuagint), hun synagogendiensten en contacten met heidenen hebben aan de eerste christelijke missionarissen grote diensten bewezen.
Tot op heden is het woord diaspora gebruikelijk voor de verstrooiing van het joodse volk. De term diaspora wordt ook gebruikt voor bepaalde verspreide christelijke minderheden in gebieden met overheersend andersdenkenden.
Zo spreekt men van een katholieke diaspora in Nederland, en in het huidige Duitsland van een katholieke diaspora en van een evangelische diaspora.
