is de geslachtelijke omgang tussen te nauwe bloed- en aanverwanten. Zij is verboden in Lev. 18 : 6-18 en 20 : n-21.
Paulus brandmerkt bloedschande als een ergerlijk kwaad (1 Kor. 5 : 1—5). Reeds de wet van Hammoerabi strafte moeder en zoon, die na de dood des vaders met elkaar omgang hadden, met de dood door verbranding.
Bloedschande is in strijd met de eerbied, die er tussen bloedverwanten moet bestaan. Augustinus ziet in deze door de natuur zelf reeds aangegeven wet Gods bedoeling: nl. de liefdebanden onder de mensen zoveel mogelijk uit te breiden.
Waar precies de grenzen van bloed- en aanverwantschap liggen, moet de positieve wetgeving nader omschrijven. Kerkrechtelijk vallen thans alle onkuise handelingen tussen bloed- en aanverwanten, die geen geldig huwelijk kunnen aangaan, onder de term bloedschande (C.I.C. can. 1076-7).
