Conceptuele kunst is kunst waarbij concepten of ideeën geassocieerd met het werk belangrijker zijn dan traditionele esthetische en formele overwegingen. Het is een hedendaagse kunststroming die in de jaren zestig ontstond, maar waarvan de oorsprong teruggaat tot de ready-mades van Marcel Duchamp aan het begin van de 20e eeuw. Veel van de werken, ook wel installaties genoemd, kunnen in principe door iedereen worden geconstrueerd volgens de schriftelijke instructies van de kunstenaar, aangezien het werk is opgebouwd uit een vooraf bedacht idee en niet het resultaat is van een proces.
Nadat de term in de jaren zestig opdook, verwees deze naar een strakke en gerichte praktijk van op ideeën gebaseerde kunst die vaak de traditionele visuele criteria van beeldende kunst ter discussie stelde, bijvoorbeeld door het gebruik van tekst als expressie. In de volksmond is het echter tot in de jaren negentig een breder synoniem geworden voor alle hedendaagse kunst die niet gebaseerd is op traditionele vaardigheden binnen de schilder- en beeldhouwkunst. Een verklaring voor deze betekenisverandering kan te wijten zijn aan de problematische aard van het vanaf het begin definiëren van het concept. De kunstenaar Mel Bochner legde in 1970 al uit waarom hij niet van het predicaat ‘conceptueel’ houdt, omdat er niet altijd duidelijkheid bestaat rond de betekenis van de term en dat het risico bestaat dat deze verward kan worden met 'intentie' van de kunstenaar.
