v. (-men) [msch. ~ kam] opstaande rand nl.
1. bovenrand, kam van een bergreeks of duin.
2. over de bodem van een kuip enz. uitstekende rand, gevormd door de kopeinden der duigen.
3. buitenbeloop van de scheepsrand, ter plaatse van zijn grootste dikte.
4. rand aan de gezichtseinder : een hemellichaam rijst uit de -, staat boven de -, daalt, helt, neigt naar de -. Syn. →: gezichteinder.
