('keltisÉ™) v. taal der Kelten.
Enc. De Keltische taal bleef, op het einde van de Romeinse Keizerstijd, bewaard in Wales, Schotland en Ierland en werd uit Engeland van de IVde tot de Vde eeuw naar Bretagne overgeplant. Men onderscheidt thans nog twee groepen.
1) Het Gaëlisch met het Iers, het Schots en het Manx. Het Iers, dat in het begin der XIXda eeuw nog de taal was van geheel Ierland, is thans teruggedrongen in enkele afgelegen kustgebieden in het westen en het noorden, doch de pogingen om het weer tot nieuwe bloei te brengen hebben sinds de stichting van de Ierse Vrijstaat wel enig sukses. Het Schots, dat alleen de taal der Hooglanden geweest is, gaat achteruit, terwijl het Manx op het eiland Man, bijna geheel is uitgestorven.
2) Het Brittannisch met het Cornisch, het Kymrisch en het Bretons. Het Cornisch in Cornwall, is sinds de XVIIIde eeuw zogoed als uitgestorven. Het Kymrisch in Wales is de omgangstaal van één miljoen mensen, het Bretons in Bretagne, die van een bijna even groot aantal.
