v. (-n) [Fr. < msch. Gr. kata, beneden + kumbos, holte] onderaardse, gewelfde gangen, als begraafplaats van martelaren, vooral te Rome.
Enc. De katakomben werden 1758 weder ontdekt. Een der voornaamste is die van St. Calixtus met de ingang aan de Via Appia bij Rome. Ook bij Napels, op Sicilië en op Malta vindt men er. Te Valkenburg heeft men een treffelijke nabootsing der Romeinse katakomben.
