Kaäba

betekenis & definitie

(‘ka:aba) v. [Ar. kubus] vierkant (12 m lang, 15 m hoog, 12 m breed) stenen, van binnen leeg gebouw, midden in de moskee van Mekka, reeds vóór Mohammed heiligdom der Arabieren. In de noordoostelijke muur daarvan bevindt zich de Zwarte Steen, die de aartsengel Gabriël uit de hemel aan Abraham zou gebracht hebben en die als middenpunt der aarde geldt.