('huilә) (-en) [huilen + balken]
I. m. en v. Eig.
1. Algm. persoon die gedurig huilt, schreit.
2. Inz.
a. Eert. gehuurde schreier of schreister bij een begrafenis: de -en droegen vilthoeden met neergeslagen randen.
b. kind dat aanhoudend huilt.
II. m. Metn.
1. Eert. hoed der huilebalken.
2. Tgw. vilthoed met neergeslagen rand, nog door de koetsiers van lijkwagens gedragen.
