(gistte, heeft gegist)
I. Eig.
1. schuimen, opbruisen inz. met gistvorming: bier kan -.
2. Uitbr. in ontbinding zijn zonder schuimende vloeistoffen: een -de poel.
II. Metf.
1. bruisen van hartstocht: zijn bloed gistte.
2. woelen: de gemoederen beginnen te -.
