eigenzinnig

betekenis & definitie

(eigən'zinnəch) bn. en bw. (er. -st)

1. zijn eigen wil volgend, tegen de waarschuwingen van anderen : een kind; -handelen.
2. daarvan getuigend : een optreden. Syn. halsstarrig, hardnekkig, hoofdig, koppig, stijfhoofdig.