('buffәl)
[Lat. bufalus]
1. m. (-s; -tje) Eig. plomp, bruinharig rund met achterwaarts gebogen horens, vooral in Azië (Bos
bubalus): de wordt, getemd, als huisdier gebruikt.
2. o. Metn. buffelleder.
3. m. (—s) Metf. plompe, ruwe kerel : een onbeleefde -.
Buffelproduktie (1950)
1. Indië 42 milj.
2. China 10
3. Thailand 5,7
4. Pakistan 5,6
5. Indonesië 2,6
6. Filippijnen 2,3
7. Egypte 1,2
