('bruinә) (-n; bruintje)
1. m. en v. Algm. levend wezen dat of zaak die bruin is.
2. Inz.
a. m. en v. persoon die bruin is van huid, haar of ogen: deze mint een -, die een blonde; hij heeft uit de Oost twee bruintjes meegebracht.
b. m. bruin paard: wij hebben onze verkocht; dat kan de niet trekken, dat kan ik niet bekostigen.
