bruien

betekenis & definitie

('bruiәn) (bruide, gebruid) Veroud. Gew.

I. (heeft)
1. smijten: iemand van de trappen -.
2. schelen: wat bruit het mij!
3. plagen: iemand met iets -.

II. (is)

1. storten, vallen.
2. Gemz. zich wegpakken: brui naar de pomp!