(brachise'fa:l) [Gr. brachus, kort + kephalè, hoofd]
1. m. (...falen) kortschedelige mens, bij wie de grootste breedteafmeting van de schedel, bijna even groot is als de grootste lengte, en op zijn minst 80% daarvan bedraagt.
2. bn. (...fale) kortschedelig.
Syn. breedschedelig. Tgst. dolichocefaal.
