bovendek

betekenis & definitie

('bo:vәn) o. (-ken)

I. Eig,
1. [dek, bedekking]
a. vloer van een brug. Syn. rijvoering.
b. bovenlaken van een bed met de dekens.
2. [dek, scheepsvloer] bovenste der eigenlijke scheepsdekken. Syn. opperdek, overdek. Tgst. onderdek.

II. Metf. [van I 1] bovendrijvende partij.