(ana'gram) o. (-men) [Gr. ana, om + graphein, schrijven] woordomzetting nl.
1. woord door het achterwaarts lezen van een ander gevormd : neger is het van regen. Syn. letterke(e)r(ing), naamletterkeer.
2. een of meer woorden door de verplaatsing van letters van andere woorden verkregen, en die een nieuwe zin opleveren : een bekend van de woorden van Pilatus voor Kristus „quid est veritas V’ (wat is waarheid ?) is : „est vir qui adest” (de man die hier aanwezig is).
anagrammatisch (‘ma:tis) bn. en bw.
