Onder een initial coin offering (ICO) wordt veelal het uitgeven van een token verstaan met gebruik van de blockchaintechnologie, waarmee (crypto)gelden kunnen worden opgehaald bij het publiek, ter financiering van toekomstige bedrijfsactiviteiten.
Het is voor de uitgever van belang om voorafgaand aan de initial coin offering te controleren of het financieel toezichtsrecht van toepassing is. In dat verband is van belang dat de uitgifte onder omstandigheden bijvoorbeeld kan kwalificeren als het uitgeven van effecten. De vormgeving van de token die wordt uitgegeven is daarvoor relevant, waaronder of de token recht geeft op een bepaald toekomstig rendement.
Initial coin offerings vallen vaak – afhankelijk van de structurering van de uitgifte – buiten het toepassingsbereik van de Wet op het financieel toezicht en buiten het toepassingsbereik van de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme. Dat betekent dat er dan – in tegenstelling tot bij het uitgeven van bijvoorbeeld aandelen of obligaties – geen goedgekeurd prospectus nodig is. Ook is veelal geen vergunning nodig om een dergelijke aanbieding in Nederland te doen.
Daarnaast is relevant dat de tokens veelal in een groot aantal landen worden aangeboden. Het is dan van belang om te inventariseren of in bepaalde landen bijvoorbeeld een verbod of een vergunningplicht geldt, zodat de aanbieding indien gewenst beperkt of aangepast kan worden.
Bij een initial coin offering wordt een whitepaper gepubliceerd. Hierin zullen de beoogde bedrijfsactiviteiten, het team dat werkzaam zal zijn in verband met die activiteiten en de kenmerken van de token worden beschreven. Op basis van de informatie die wordt verstrekt in het whitepaper, zullen (potentiële) kopers/investeerders een weloverwogen beslissing moeten kunnen nemen. In dat verband kan het whitepaper tevens een beschrijving van de risico's bevatten.
