lett. ‘dolkmensen’ (sica = dolk), benaming van een groep joodse anti-Romeinse guerillastrijders in de eerste eeuw (6-74) n. C. die sterk verwant is met de Zeloten.
Zij waren berucht vanwege het uit de weg ruimen van hun joodse tegenstanders met dolken, met name tijdens drukke pelgrimsfeesten zoals Pesach. Met de ondergang van Masada stierven de laatste sicarii.
