voorlezing van de boeken der Heilige Schrift (Tenach) in de synagoge. Voorlezing uit heilige geschriften was niet of nauwelijks gangbaar in antieke religies.
Het jodendom, en in zijn voetspoor het vroege christendom, was daarin een uitzondering, hetgeen te verklaren is uit het feit dat het jodendom als eerste religie van een godsdienst van de cultus tot een godsdienst van het boek is geworden (Boekreligie). De sacralisering van Tenach leidde tot het instellen van wekelijkse voorlezing van de door God geïnspireerde boeken van Mozes en de Profeten in de synagogale diensten (meestal gevolgd door een uitleg, Prediking). Het systeem van synagogale Schriftlezing was dat van de lectio continm, d.w.z. dat de Tora van begin tot einde gelezen werd in een cyclus van 1 jaar (in Babylonië) of drie jaar (in Palestina). De Babylonische cyclus is de heersende geworden. Naast de Tora werden al vanaf vóórchristelijke tijd ook profetenlezingen gehouden, echter niet in een systeem van lectio continua, maar selectief, waarbij exegetische associaties of verbanden de keuze van de profetenlezing bepaalden. (Zie Haftara).
