In de bijbelse literatuur wordt de mens als beeld Gods meestal als een ongedeeld geheel gezien dat ook als geheel sterft. De in nabijbelse tijd onder Griekse invloed opkomende voorstelling dat de mens bestaat uit een sterfelijk lichaam en een onsterfelijke ziel, waarin het eigenlijke van de mens zetelt, vond bij veel gehelleniseerde joden ingang.
In andere kringen werd echter aan deze voorstelling tegenwicht geboden door het geloof in de opstanding waarbij uiteindelijk ziel en lichaam weer herenigd worden. Zie ook Lichamelijkheid.
