Schelle kreten slaken; gillen, schreeuwen.
Dore zijn broeksband is gebroken. De anderen staan te lachen lijk zot. Mieke Lies krest van ’t giechelen, precies of ze gekitteld wordt, CLAES 1933, 57.
De graaf sprong kressend op als waarlijk getroffen, wilde met zijn karwats Pallieter te lijf, TIMMERMANS 1966, 25.
Afl.: gekres, gegil, geschreeuw (Op het Begijnhof was er ineens een blij gekres van kinderen, TIMMERMANS 1966, 58).
