Helmle (Lorenz), een van de herstellers der schier verlorene glasschilderkunst, geboren in 1783 te Breitnau in Baden, was als knaap zijn vader in het schilderen behulpzaam en kwam in 1822 met zijn ouderen broeder Andréas te Freiburg, waar de beschilderde glazen der groote kerk zijne aandacht wekten. Het denkbeeld kwam bij hem op om zich op die kunst toe te leggen. De graaf von Rheinach, voormalig kommandeur der Duitsche orde, bezat eene menigte oude wapens, afbeeldingen, handschriften en beschilderde glazen, stelde ze ter beschikking van de beide broeders en ondersteunde de beide kunstenaars ook met geld. Weldra gelukte het hun de eene kleur na de andere in glas te branden.
Met hun landgenoot Hermann uit Neustadt in het Schwarzwald, waar hij voorheen in eene glasblazerij gewerkt had, terwijl hij voorts op zijne omzwervingen elders zijne kennis van de behandeling van glas aanmerkelijk had uitgebreid, ondernamen zij nu een belangrijk werk en leverden, op last van den graaf von Rheinach, onderscheidene ramen aan de zuidzijde van bovenvermelde groote kerk, die wel is waar in sommige kleurschakéringen onderdeden voor de kunstgewrochten der ouden, maar zich onderscheidden door zuiverder teekening en door grooter verscheidenheid van kleuren. Op die wijze begon de glasschilderkunst weder te bloeijen. De voortbrengselen der gebroeders Helmle gingen meest naar Zwitserland, Frankrijk en Engeland. Tot hunne beste stukken behooren 2 groote ramen in den dom te Mainz en een in de kerk te Bergheim bij Keulen. Helmle overleed den 15den Februarij 1849. Zijn broeder was reeds in 1845 gestorven, en zijne beide oudste zonen volgden op eene loffelijke wijze het voetspoor dier beide kunstenaars.
