Decolorimeter noemt men een werktuig ter bepaling van den graad van ontkleuring, dien eene vloeistof door hare behandeling met beenderenkool verkregen heeft.
Het is uitgevonden door Payen en vervaardigd door Chevalier. Het is van koper en bestaat uit eene horizontale en hierop geplaatste verticale huis. In de eerste schuift eene tweede, in tien decimeters afgedeeld. Op de tweede, door eene kleine opening met de eerste verbonden, zijn 2 ronde glazen in een koperen band vereenigd op een afstand van elkaar, die juist 1/10 de van bovenvermelde verdeeling bedraagt. Tusschen deze doet men het vocht, hetwelk tot maatstaf moet dienen (normaalvocht). Nu giet men het ontkleurde vocht in den verticalen cylinder, zoodat het vocht langzaam in den horizontalen doordringt, desgelijks tusschen 2 glazen, een in de vaste en een in de beweegbare buis. Men haalt deze laatste uit totdat de kleur van het vocht met die van het normaalvocht overeenstemt, en het aantal decimeters der uitgehaalde buis bepaalt den graad van ontkleuring. — Thans evenwel gebruikt men veelal den chromoscoop (kleurenkijker) van Stammer, die op een dergelijk beginsel rust, namelijk dat de kleur voor het oog donkerder wordt met het toenemen van de dikte der vochtlaag, waar het doorheen ziet, — doch van den voorgaande daarin verschilt, dat het ontkleurde vocht in eene vaste buis wordt gedaan, terwijl men den ontkleuringsgraad bepaalt door de meerdere of mindere lengte van de met normaalvocht gevulde buis.
