Bijna overal ter wereld komen slakken voor. De dieren leven op de uiteenlopendste plaatsen: in de toppen van bomen, op het land, in zoet water, in de zee en in het diepst van de oceaan.
Alle slakken behoren tot de grote groep van dieren, die bekend staat als die der weekdieren. Alle weekdieren hebben een zacht lichaam en de meeste zijn, evenals de slak dus, uitgerust met een schelp. De schelp van de slak bestaat uit één stuk; dit dus in tegenstelling tot de schelpen van bijvoorbeeld mosselen en gapers, die uit twee gedeelten bestaan.Slakkeschelpen kunnen alle mogelijke vormen en grootten hebben maar in één ding komen ze praktisch alle overeen: ze zijn spiraalvormig gewonden. De kleinste slakkensoorten hebben schelpen, die niet groter zijn dan een speldeknop; de grootste schelp behoort toe aan een zeeslak, die carco of carcol wordt genoemd.
Een slak draagt haar schelp op de rug. Als het dier gevaar vermoedt, trekt het zijn lichaam in de schelp terug. Als een slak zich beweegt steken de kop en de voet van het dier naar buiten. Een slak heeft slechts één voet, die groot en breed is en met behulp waarvan de meeste slakkesoorten zich langzaam voortbewegen. Een uitzondering vormen bepaalde soorten, die zich met sprongen voortbewegen. Dat is bijvoorbeeld het geval met de grote koningscarco, die een voet heeft met een klauwtje.
Sommige slakken voeden zich uitsluitend met plantaardig voedsel; andere leven van dierlijke resten. Een slak schraapt zijn maaltijd met behulp van een merkwaardige tong, die bedekt is met kleine tandjes. Soms vormen die tongtandjes een vervaarlijk wapen; er is bijvoorbeeld een slakkesoort, die met haar tong de schelp van een oester kan doorvijlen om de bewoner vervolgens te consumeren.
Slakken kunnen een goede hulp zijn voor aquariumbezitters. Ze helpen namelijk de ruiten schoonhouden door voortdurend te ‘grazen’ in de kleine, groene algenplantjes, die zich heel vaak op de glaswand vasthechten.
Sommige slakkesoorten zijn erg smakelijk en worden veel gegeten. Andere soorten dienen als voedsel voor vissen en walvissen.
Slakken houden de glaswanden van een aquarium vrij van algenplantjes.
De meeste slakken planten zich voort door middel van eieren. Bij sommige soorten worden die eieren in het lichaam uitgebroed, zodat het lijkt alsof deze slakken levende jongen baren zoals zoogdieren. In sommige gevallen lijken de jonge slakjes op hun ouders. Heel vaak echter is het moeilijk te zien dat we met slakken te maken hebben.
De naaktslakken uit onze tuinen zijn nauw verwant met de gewone slakken maar hebben geen schelp. Hooguit bezitten ze een klein, dun schelpplaatje, dat verborgen is in hun lichaam. In natte seizoenen kunnen naaktslakken grote schade aanrichten in groentetuinen en -kassen.