Het vreemde dier op de kleurentekening bij dit artikel heeft geen nadere uitleg nodig; ieder van ons weet, dat het een gevleugelde, vuurspuwende draak is. Want hoewel draken niet bestaan en nooit bestaan hebben, kent praktisch iedereen ze uit sprookjes en verhalen.
Mythologische en folkloristische verhalen uit het verleden zijn bevolkt met draken en andere monsterachtige wezens. Wij weten dat ze niet bestaan; in het verleden echter waren de mensen overtuigd van de echtheid van deze wezens, die - hoewel nooit gezien - zeer gevreesd werden.
In het Engelse wapen bijvoorbeeld komen twee dieren voor: de leeuw en de eenhoorn. De leeuw bestaat, maar de eenhoorn is een mythologisch dier, dat volgens de legende de vorm heeft van een paard, maar dat bovendien gewapend is met een lange, scherpe hoorn.
De rokh en de feniks zijn eveneens fabeldieren. De rokh is een vogel uit Arabische en Perzische legenden; zo groot en sterk, dat hij zonder moeite een olifant de lucht in kon sleuren. Van de feniks werd verondersteld dat hij 500 jaar bleef leven; na die tijd wierp de vogel zich in de vlammen om daaruit geheel verjongd weer te herrijzen. Sommige fabeldieren leken veel op mensen. De centaur bijvoorbeeld had het lichaam van een paard maar het hoofd van een mens; sirenen en zeemeerminnen waren half vis, half vrouw. Ook de leeuw leende wel eens lichaamsdelen uit aan bepaalde fabeldieren.
De griffioen had het lichaam van een leeuw, de kop en de vleugels van een adelaar en de oren van een paard. De chimera was een vuurspuwend gedrocht, half leeuw, half geit en met een staart in de vorm van een slang. De hippogriffe was half paard, half griffioen; dit gedrocht speelt vaak een rol in oude ridderromans.
Niemand kan met zekerheid zeggen wie al die fabeldieren bedacht heeft; zeker is in elk geval dat hun oorsprong ver in de Oudheid ligt.