De tenen van een tijger eindigen in vlijmscherpe nagels, die het dier naar believen kan in- en uittrekken. Voor een vleeseter, die zijn prooi moet doden, zijn zulke klauwen onmisbaar.
Bij een paard liggen de zaken anders. Het dier leeft van planten en moet, al grazende, uren lang rondzwerven. Met klauwen zou een paard heel weinig kunnen beginnen. Daarom zijn de tenen van het paard miljoenen jaren geleden al voorzien van een z.g. ‘hoef.Evenals het paard behoren vele andere diersoorten tot de familie van de hoefdieren. Alle leden van deze groep zijn planteneters; veel ervan zijn bovendien herkauwers, die het voedsel voorverteren in een voormaag en het daarna pas gaan (her)kauwen. Alle hoefdieren leven op de grond en kunnen zich alleen maar lopen of rennen verplaatsen. Sommige van hen zijn bliksemsnel; andere bewegen zich zeer traag voort. Geen enkel hoefdier is in staat in een boom te klimmen. Wel zijn er, die kunnen zwemmen maar slechts een paar ervan brengen het grootste gedeelte van hun leven in het water door.
Sommige hoefdieren hebben een oneven aantal tenen. Tot deze groep behoren de ezel, het paard, de neushoorn, de tapir en de zebra. Tot de hoefdieren met een even aantal tenen behoren o.m. de alpaca, de antilope, de bizon, de kameel, de koe, het hert, de giraffe, de geit, het nijlpaard, de lama, het varken, het schaap, de vicogne, de yak en de zeboe.
Uit bovenstaande opsomming blijkt al, dat hoefdieren voor de mens van grote betekenis zijn. Veel van onze huisdieren behoren immers tot de hoefdieren; leden van deze groep leveren ons o.m. vlees, melk, wol en werkkracht.