Wat is de betekenis van schreeuwen?

(schreeuwde, heeft geschreeuwd), 1. luid en doordringend roepen ; bep. om uiting te geven aan nood of pijn of ander onbehagen en dan niet of weinig gearticuleerd: de jongen schreeuwde en stampvoette van kwaadheid; moord en brand schreeuwen, schreeuwen als een mager varken, vreselijk schreeuwen ; om hulp, om brood schreeuwen ; ...

schreeuwen - regelmatig werkwoord uitspraak: schreeu-wen 1. ergens veel nadruk op leggen omdat je er erg trots op bent ♢ hij schreeuwt wel, maar er komt weinig uit zijn handen 2. luid roepen ♢ s...

Zeer luid de aandacht vestigen. Een biedverloop ‘schreeuwt’ om een troefstart als duidelijk is dat de leider het eindcontract alleen kan maken door heen-en-weer te gaan troeven. Ook een duidelijk signaal kan schreeuwen (om een nakomst in een bepaalde kleur).

Van pers.: huilen, wenen, schreien.

(schreeuwde, heeft geschreeuwd), (ook:) 1. (overg.), een grote mond geven. In één winkel was één ruzie geweest, want de meneer had aan een vrouw gezegd dat hij geen naalden meer had, maar toen had die vrouw hem geschreeuwd en gpzegd: Ja, hij heeft, maar hij wil niet verkoppn (Schungel 101). 2. (overg.), een standje gev...

v., b(j)alte, raze, gûle, geije, skreauwe, âlje, gjalpe, gaffelje, giere; (huilen), gûzje, gûle, moartsje, b(j)alte; -d duur, (út)kritende djûr.

schreeuwde, h. geschreeuwd (1 luid en doordringend roepen, een luid en doordringend geluid voortbrengen; 2 misbaar maken, te keer gaan, op heftige wijze zijn afkeuring te kennen geven [niet in de eerste plaats door zijn stemgeluid]; 3 [voorziening, wraak, herstel] vereisen; 4 krachtig op onaangename wijze tegen elkaar afsteken; tegen elkaar vloeken...

('schre:wən) (schreeuwde, heeft geschreeuwd) 1. luid en doordringend roepen : om hulp -; een -de zuigeling ; alarm, wraak ; om een dier op te jagen; -de marktkramers; „ogenblikkelijk” schreeuwde hij; je moet zingen, niet -; voordat men geslagen wordt, zich beklagen over iets dat men nog slechts vreest. → hemel, mes, moord, oor...

(schreeuwde, heeft geschreeuwd), 1. luid en doordringend roepen; vooral om uiting te geven aan nood of pijn of ander onbehagen, en dan niet of weinig gearticuleerd; moord en brand of als een mager varken schreeuwen, vreselijk schreeuwen; om hulp schreeuwen; schreeuwen eer of voor men geslagen wordt, misbaar maken voor het gevreesde onheil plaatsgeh...