Simon Usakov (1626 – 1686) werd op zijn 22ste toegelaten tot de tsarenwerkplaatsen, op de zilverafdeling, het Zilver Paleis. Maar hij is niet gelukkig met zijn werk. Hij tekent en schildert in zijn vrije tijd veel liever iconen. Dit talent blijft niet onopgemerkt en al gauw wordt hij verantwoordelijk voor de moeilijke delen van iconen, zoals de gezichten van de heiligen.
Hij schrijft ook kunsttraktaten, waarin hij bewondering voor West-Europese kunst aan de dag legt. Westerse invloeden worden in het iconenprogramma ingevoerd, maar ook Italiaanse invloeden: perspectief en landschappelijke achtergronden zoals rotsen met terrassen en ruines bijvoorbeeld. Usakov schildert in zijn laatste jaren natuurlijke proporties om de volmaaktheid van het goddelijke in beeld te brengen. Hij wordt ook wel de Russische Rafaël genoemd en hij wordt geadeld, wat voor een kunstenaar heel bijzonder is. Feodor Zubov, die de iconostase voor het zijaltaar van de kerk van de Moeder Gods van Smolensk heeft geschilderd, was een van zijn vele leerlingen. Deze schilders zijn trots op hun scheppingen en verbinden hun naam aan hun werken. Voordien was men van mening dat iconen uitsluitend worden geschilderd door God, waarbij de iconenschilder als intermediair of als instrument optrad. Zijn naam deed er niet toe. Maar in Europa signeerden kunstenaars hun werk en de tsarenwerkplaatsen namen dat over.
