Kamulianum is het portret van Christus, dat verscheen op het kleed van een vrouw bij een bron in Kamuliani (Klein-Azie). De vrouw had beloofd christen te worden als ze het gelaat van Christus zou kunnen aanschouwen: ‘Hoe zou ik hem kunnen vereren als hij onzichtbaar is en als ik hem niet kende?’. Toen zij op een morgen naar haar waterput ging, zag ze in het heldere water het gelaat van Christus. Het was afgedrukt op een tegel die op de bodem van de put lag. Toen zij de schat wou inwikkelen in haar foulard ontstond er een kopie van de beeltenis.
De doek was ‘acheiropoietos’, d.w.z. niet geschilderd door een mensenhand. Om die icoon te herbergen bouwde men in Kamuliani (Klein-Azie) een kerk. De icoon bleef zich reproduceren. Tussen 554 en 560 werd een van de kopieën tijdens processies in steden van Klein-Azie rondgedragen om fondsen in te zamelen voor de heropbouw van een verwoeste kerk. Een kopie van deze icoon werd door Justinianus II in 574 naar Constantinopel overgebracht. Tijdens de veldtocht tegen de Perzen liet hij de icoon in de voorlinie van zijn leger meedragen. Dit deelde ons de Byzantijnse dichter Gregorius Pisida (begin zevende eeuw) mee.
