Johannes de Evangelist was een schrijver van het vierde evangelie. Hij behoorde met Petrus en Jakobus (zijn broer) tot de belangrijkste leerlingen van Jezus. Samen met hen en Andreas was Johannes visser aan het meer van Gennesaret toen hij geroepen werd door Jezus (Matteus 4: 19-20) Johannes en Jacobus waren getuigen van de Verheerlijking van Christus op de berg Thabor, zij namen deel aan het Laatste Avondmaal en gingen met Christus naar de Olijfberg. Als enige van de twaalf stond Johannes onder het kruis, zonder angst om wat hem, als leerling van de gekruisigde zou kunnen overkomen.
Hier droeg Christus hem op te zorgen voor Maria (Johannes 19: 26-27). Johannes nam deel aan het eerste apostolische concilie (51), waar hij kennis maakte met Paulus, die hem als een van de steunpilaren van de gemeente beschouwde (Galaten 2: 9). Rond het jaar 66 was hij als zendeling werkzaam in Klein-Azie. Keizer Domitianus, een christenvervolger, verbande hem naar het eiland Padmos, waar hij het visioen van de openbaring (Apocalyps) had en optekende. Onder keizer Nerva keerde hij terug naar Efeze, waar hij de drie nieuwtestamentische brieven schreef. Ook het evangelie schreef hij hier. In ca. 100 stierf Johannes onder keizer Trajanus een natuurlijke dood.
