Autochtone Nederlanders jennen elkaar vaker naarmate ze elkaar aardiger vinden. Jennen is een raar verschijnsel, in feite is het een eeraantasting in het openbaar. Stel: er komt een vriend aanlopen. Dan kan de eerste zeggen: Nou wordt het ongezellig. De omstanders weten dan dat die twee jongens goede vrienden zijn.
Immigranten komen vaak uit culturen waar je het aantasten van de eer niet zomaar kan laten passeren. Dan zou je een slappeling zijn. Maar ook in België is jennen minder een onderdeel van de cultuur. De Nederlandse norm is het tegenovergestelde: je moet je niet op de kast laten jagen.
Nog een voorbeeld. Nu van een Nederlandse man die getrouwd is met een Saoedische vrouw. Soms komt zijn Saoedische schoonmoeder op bezoek. Zij neemt altijd een fles water mee naar het toilet. Zoals veel islamieten gebruikt ze water in plaats van toiletpapier. De Nederlandse man kan het niet laten om daar grappen over te maken zoals: ga je de planten weer water geven? Schoonmoeder kan het, ook na jaren niet waarderen. Ze vindt hem bot en grof.
Klopt het dat mannen vaker en harder jennen dan vrouwen? Is het bij mannen tegelijkertijd ook een manier om hoger te komen in de pikorde: wie kan de meest gevatte grappen maken? Klopt het dat het jennen in de randstad scherper is dan in andere delen van Nederland?
