Uitzonderlijk gespierde dijen (kenmerk van een goede sprinter) zoals die van Jelle Nijdam. Deze renner kreeg dan ook de bijnaam Turbo Jelle.
Hij (Jan Raas, nvdr) spande de spieren in zijn turbo-dijen en haalde uit voor een raketachtige jump, die hem ruimschoots voorbij de Ier en de Belg bracht. (Wim Amels: Klassiekerkoning Jan Raas. 1984)
Francesco Moser was de trendsetter met explosiviteitstrainingen. Hij sprintte onder toezicht van een inspanningsfysioloog zo snel mogelijk met de zwaarste versnelling tegen een berg op tot hij er bij neer viel. Bernard Hinault kweekte op die manier ‘turbo-dijen’ en was mede daardoor in de bergen de beste klimmers nog de baas. (NRC Handelsblad, 21/04/1990)
