Gepubliceerd op 26-09-2017

Wijzen, de Zeven

betekenis & definitie

Wijzen, de Zeven - Naast een reeks van legendarische figuren, o.a. Orpheus, kenden de oude Grieken een aantal historische persoonlijkheden, vooral uit de 7e eeuw v.C., die zij als de grondleggers van hun levenspatroon en wereldbeeld beschouwden. Het waren mannen, van wie men nog niet zeggen kon dat het wijsgeren of wetenschapsmensen waren, maar die met veel goede raad hun medemensen een praktische levenswijsheid bij brachten en hen leerden hoe ze moesten leven en handelen. Die wijzen, van wie de overgeleverde lijsten, o.a. die van Hermippos, zeventien verschillende namen geven, worden door de Griekse auteurs tot zeven herleid. Waarschijnlijk speelde hierbij de omstandigheid dat zeven een heilig getal was, een doorslaggevende rol. Vier namen kwamen regelmatig terug, voor drie overige was de aanvulling verschillend. De gewone lijst bestond uit Thales van Milete, Bias van Priëne, Pittakos van Mytilene, Solon van Athene, Kleoboulos van Lindos, Chilon van Sparta en Periandros van Korinthos.

Hun levenswijsheid deelden zij mede in lapidaire spreuken, waarvan de bekendste zijn: ‘Ken uzelf (Chilon van Sparta) en ‘Niets te veel’ (Solon van Athene).