Scipio Aemilianus Africanus Minor Numantinus, Publius Cornelius

betekenis & definitie

Scipio Aemilianus Africanus Minor Numantinus, Publius Cornelius - Romeins patriciër (185-129 v.C.). Hij was eigenlijk de zoon van L. Aemilius Paullus, de overwinnaar van Pydna in 168 v.C., maar hij werd geadopteerd door P. Scipio, de oudste zoon van P.C. Scipio Africanus Major. P.C. Scipio Aemilianus had trouwens aan de slag bij Pydna onder het commando van zijn vader deelgenomen. In 148 v.C. koos men hem te Rome tot consul onder de dreiging van de Derde Punische Oorlog, hoewel hij nog maar oud genoeg was voor de aedilitas. Hij besloot deze oorlog zegerijk en vernietigde Carthago in 146 v.C. In 134 werd hij andermaal tot consul gekozen om de aanslepende oorlog tegen Numan- tia te beëindigen. Het werd in 133 tot de overgave gedwongen. Op het gebied van de binnenlandse politiek was hij een hevige tegenstander van de agrarische wetten van Tib. Gracchus. In 129 vond men hem dood in zijn woning en de eerste geruchten verspreidden het bericht dat hij vermoord was. Uit de familie van de Scipionen heeft hij het meest bijgedragen tot de verspreiding van de Griekse cultuur in Rome. Zie Scipionenkring.