Numantia

betekenis & definitie

Numantia - Hoofdstad van de Celtiberi in het centrum van Spanje als een burcht op een steile rots gebouwd. Numantia speelde een belangrijke rol in de weerstand van Spanje tegen Rome, toen deze er meer en meer opdrong, vooral na de Derde Punische Oorlog (143-133 v.C.). De stad werd tevergeefs belegerd door consul Cato in 195 en consul Fulvius Nobilior in 152 v.C. Consul Popilius Laenas, die het beleg leidde in 138, werd door consul Hostilius Mancimus in 137 v.C. afgelost. Deze laatste en zijn quaestor Tib. Sempronius Gracchus sloten een verdrag met de stad (een verdrag dat eigenlijk een capitulatie inhield), maar de senaat in Rome hechtte er zijn goedkeuring niet aan. De extremisten slaagden erin Scipio Aemilianus Africanus tot consul te doen verkiezen voor 134 v.C. Deze sloeg het beleg voor de stad Numantia, dat vooral vanaf de herfst 134 zeer streng werd: een constante, gesloten blokkade van 30.000 man. Niemand durfde Numantia helpen. De inwoners die tot het uiterste gedreven waren, gingen over tot kannibalisme of pleegden zelfmoord. Toen de stad werd ingenomen, werden alle overlevenden als slaven verkocht, behalve een vijftigtal, die Scipio voor zijn triomftocht bewaarde. De stad werd volledig verwoest en pas door Augustus weer opgebouwd.