Iamblichos van Chalkis

betekenis & definitie

Iamblichos van Chalkis - Stichter van de Syrische school van het neoplatonisme (gest. 330 n.C.). In het neoplatonisme (zie aldaar) werden allerlei magische praktijken en astrologie binnengeloodst. Iamblichos had zelfs een faam als wonderdoener. Hij aanvaardde b.v. dat de hemellichamen de categorie van de ‘zichtbare goden’ vormden. Toch knoopte hij wat sterker aan bij Plato. De goden zijn essentieel goed; het kwaad ligt in de stof. Iamblichos aanvaardde nog meer ‘trappen’ in het Zijn dan Plotinus. Hij schreef o.a. commentaren op Plato, een biografie van Pythagoras en een Protreptikos (aanmaning tot beoefening van de filosofie). Zijn voornaamste leerlingen waren Theodoros van Asinè (Argolis), die een commentaar op de Timaios van Plato schreef, en de vrij onbekende Sopatros van Apamea (Syrië), die vooral te Constantinopel vertoefde.