Egypte - (Gr.: Aiguptos, Lat.: Aegyptus) Egypte speelde in de Grieks-Romeinse cultuur een belangrijke rol. De Grieken hebben vanaf de Kretisch-Mykeense periode steeds in verbinding met het leven en de cultuur in de Nijldelta gestaan, zij het dan niet altijd even intens. Doch de uitwisseling van cultuurelementen en het handelsverkeer met Egypte werden intensiever vanaf de tijd dat Milete daar zijn kolonie Naukratis had gesticht, omstreeks het midden van de 7e eeuw v.C. In de 6e eeuw gaf koning Amasis (570-526 v.C.) de Grieken van Naukratis alle faciliteiten. De geleerden uit de Griekse wereld die veel op reis moesten om nieuwe kennis op te doen en eigen wetenschappelijke verworvenheden aan die van anderen moesten toetsen, kwamen veelvuldig met Egyptische wetenschapsmensen in contact (zie Thales). Elerodotos toonde in zijn historisch werk veel belangstelling voor Egypte. In de periode van de Perzische overheersing (525-332 v.C.) verleende Athene herhaaldelijk belangrijke steun aan Egyptische opstanden, waarbij het zich de vroegere betrekkingen en belangen herinnerde.
Na de verovering van Egypte door Alexandros de Grote in 332 v.C. en tot aan de inlijving bij Rome in 30 v.C. als keizerlijke provincie werd Egypte geregeerd door de Ptolemeërs, die in hun residentiestad Alexandria het centrum van het Griekse geestesleven ontwikkelden. Door het aantrekken van Griekse kunstenaars en wetenschapsmensen, door het terbeschikkingstellen van grond voor de Griekse soldaten, groeide in Egypte een stand van Grieken boven de inheemse bevolking, die dat niet altijd gewillig en gelaten duldden.
De Romeinse overheersing duurde van 30 v.C. tot 634 n.C., toen de inval van de Arabieren hieraan een einde maakte. De inheemse bevolking van Egypte werd door de Romeinen niet geacht, want grote bouwwerken hebben zij er niet opgetrokken of onderhouden. Egypte werd door de Romeinen uitgebuit, doch het zeer vruchtbare land langs de Nijl werd nooit ten volle uitgeput.
Vooral als uitvoerland van graan en andere landbouwprodukten had Egypte een belangrijk aandeel in de bevoorrading van Griekenland en Rome. Ook de betekenis van de uitvoer van het schrijfmateriaal, het papyrus, mag niet onderschat worden. Daarbij was het land van heel groot belang voor de doorvoerhandel met Indië. Van de invloed van de Grieks-Romeinse cultuur op Egypte, uitgeoefend door de eeuwenlange aanwezigheid van Grieken en Romeinen, zijn talloze overblijfselen bewaard gebleven, voornamelijk dan in streken die buiten de zone van de Nijloverstromingen liggen. Het warme, droge zand heeft duizenden papyrusvondsten mogelijk gemaakt, waarvan de epigrammatische teksten een duidelijke illustratie van het antieke privé-leven geven. Andere, meer literaire teksten, zijn van onschatbare waarde als aanvulling en vervanging van oorspronkelijke werken van auteurs, die anders niet of onvoldoende bekend zouden zijn.
