Campania

betekenis & definitie

Campania - Streek in Italië, ten zuiden van Latium, langs de Tyrrheense Zee. Zeer vruchtbaar, met drie oogsten van graan en groenten per jaar. De Grieken koloniseerden de kust in de 8e eeuw v.C. en verdreven de oorspronkelijke bewoners (Ausones). Het binnenland kwam onder invloed van de Etrusken en deze vestigden er een Twaalfstedenbond met Capua als hoofdstad. Deze Etrusken werden in 494 v.C. door de Grieken verslagen. Dan verdrongen de Osei de Grieken. De Osei van Capua vroegen rond 340 v.C. de hulp in van Rome tegen de Samnieten (zie Samnitische Oorlogen). In 211 v.C. namen de Romeinen Capua, dat in 216 voor Hannibal was afgevallen, weer in. De burgers verloren hun rechten en Campania werd ager publicus. De belangrijkste steden van dit vruchtbare gebied (vruchten, olijven, wijn) waren Pompei, Neapolis, Puteoli, Cumae, Nola, Capua, Casilinum en Cales.