Antiphon van Rhamnos

betekenis & definitie

Antiphon van Rhamnos - Attisch redenaar (480-411 v.C.). Hij was de oudste van de redenaars, opgenomen in de kanon van de 10 Attische redenaars. Behept met strenge antidemocratische opvattingen, verscheen hij zelden of nooit voor de rechtbank en sprak hij weinig voor een publiek. Deze welbespraakte aristocraat verwierf een grote beroemdheid als logograaf. Hij was een van de belangrijkste leiders van de oligarchische revolutie van de Vierhonderd in 411 v.C. Als zodanig behoorde hij tot het gezantschap dat naar Sparta ging om te onderhandelen over de vrede en het einde van de Peloponnesische Oorlog. Deze zending had geen succes. De democraten slaagden erin de oligarchen te verjagen. De leiders vluchtten naar Dekeleia. Antiphon van Rhamons bleef in Athene, kwam voor de rechtbank en werd veroordeeld en terechtgesteld. Van de rede, die hij als zelfverdediging heeft uitgesproken, is slechts een fragment bewaard gebleven, nl. over de grondwetswijziging. Van de redevoeringen, die hij als logograaf heeft geschreven voor anderen, zijn er 15 bewaard. Hieronder zijn er drie reeksentetralogieën, d.w.z. oratorische oefeningen om aan te tonen hoe een rechterlijke rede opgebouwd moest worden in aanklacht en verweer. Daarbij zijn er nog drie pleidooien in moordzaken bewaard: De moord op Herodes, De giftmengster en Over de Choreutes. Antiphon van Rhamnos huldigde een plechtige stijl en bouwde de standaardvorm voor dergelijke pleidooien uit.