Aelios Aristeides

betekenis & definitie

Aelios Aristeides - Literator (129-ca. 189 n.C.) uit de beweging van de Tweede Sofistiek. Hij werd geboren te Adriani in Mysië. Hij bereisde vooral Egypte, doch ook Griekenland en Italië en vertoefde lange tijd te Smyrna, aan de kust van Klein-Azië. Onder de regeringen van de keizers Antoninus, Marcus Aurelius en Commodus genoot hij een grote faam als declamator. Zijn redevoeringen waren paraderedevoeringen en vielen op door hun zeer verzorgde vorm, doch de inhoud was niet erg verheven. De bekendste zijn: Over de Retoriek (tegen Gorgias), Rede over Rome (het vredebrengende Rome); zijn Gewijde redevoeringen toonden zijn geloof in de kracht van Asklepios, die hem van een ongeneeslijk lijkende ziekte had genezen. Deze redevoeringen zaten vol bijgelovige elementen. Zijn Rede tegen Plato over de vier was een verdediging van vier staatsmannen, die in diens Gorgias werden gekritiseerd. De Panathenaïkos (ophemeling van Athene) bracht hem veel roem. Hij was atticist in zijn stijlopvattingen (zie Atticisme).