In gebieden met een grote graanopbrengst (in Nederland bijvoorbeeld de IJsselmeerpolders) ziet men in het landschap vaak hoge bouwwerken staan, die dienst doen als graanopslagplaats. Zulke opslagplaatsen worden silo’s genoemd.
In de oogsttijd wordt het graan van de velden in platte wagens naar de silo gebracht. Die wagens worden gelost met behulp van zg. jacobsladders of van zuigapparatuur. Het graan wordt verdeeld over de grote, ronde torens, waaruit een silo hoofdzakelijk bestaat.
Vochtig graan zou in pekelharry zo’n reusachtige opslagplaats snel gaan rotten. Om dat te voorkomen, worden de graankorrels in de nok van de silo eerst gedroogd. Voor het graan in de torens wordt gestort wordt het bovendien nog gereinigd en gewogen.
Silo’s stellen de landbouwers uit de omgeving in staat hun oogst onmiddellijk en onder gunstige omstandigheden op te slaan. Een silo van enige omvang kan miljoenen schepels graan bevatten.