De naam ‘Gibraltar’ wordt zowel door een zeestraat als door een reusachtige rots gedragen. De Straat van Gibraltar scheidt Europa van Afrika en vormt de ‘poort’ van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee.
De Rots van Gibraltar is een hoge, massieve landpunt, die in het uiterste zuiden van Spanje vooruitsteekt in de Straat van Gibraltar.In de Oudheid was de Rots van Gibraltar een van de Zuilen van Hercules; de andere stond aan de andere oever van de Straat van Gibraltar op Afrikaanse bodem. Op haar nauwste punt is de Straat van Gibraltar 14 km. breed; op haar breedste punt 38 km. Ze maakt deel uit van een van de drukst bevaren zeeroutes van de wereld. Alle schepen, die van West-Europa op weg zijn naar Zuid-Europa, Noord-Afrika of West-Azië moeten door de Straat van Gibraltar. Door de aanleg van het Suezkanaal, dat de Middellandse Zee verbond met de Rode Zee, ging de Straat van Gibraltar ook deel uitmaken van de kortste zeeroute van Noord-Amerika en West-Europa naar het Verre Oosten. Uit dat alles vloeit de grote strategische betekenis voort van de Rots van Gibraltar; een punt, van waaraf het gehele scheepvaartverkeer in de Straat van Gibraltar beheerst kan worden.
Er is dan ook altijd fel om het bezit van de Rots gestreden. Spanjaarden en Saracenen vochten er eeuwenlang om tot de punt in 1704 veroverd werd door Engelsen en Nederlanders. In 1713 kregen de Britten er de alleenheerschappij door de bepalingen van de Vrede van Utrecht. Sindsdien is de Rots Engels bezit gebleven. De Britten bouwden er een machtige vlootbasis, die jarenlang een van de grote steunpunten is geweest voor Engelands machtspositie op zee. Hoewel de Rots van Gibraltar slechts 4| km. lang is en 1 km. breed, kan van de versterkingen op haar hellingen elk schip in de Straat onder vuur genomen worden.