Tussen het Amerikaanse schiereiland Florida en de noordkust van Zuid-Amerika ligt een lange eilandenboog, die de Caraïbische Zee scheidt van de Atlantische Oceaan. De eilanden uit die boog staan bekend als de Antillen - en zes van die eilanden behoren nog steeds tot het Koninkrijk der Nederlanden.
Het zijn Curacao, Aruba, Bonaire (de zg. Benedenwindse eilanden tegenover de kust van Venezuela) en de Bovenwindse eilanden St. Maarten, Saba en St. Eustatius. Tesamen noemen we deze zes eilanden de Nederlandse Antillen.Curacao is het grootste en het belangrijkste eiland van de Nederlandse Antillen. In de hoofdstad Willemstad (die tevens de hoofdstad van de Nederlandse Antillen is) resideert de gouverneur, die in dit gebied de koningin vertegenwoordigt. Vroeger was deze gouverneur een Nederlander; sinds kort echter is het een Antilliaan, die deze hoogste post in zijn land bekleedt. Het voornaamste middel van bestaan op Curacao is de olie-industrie. Olie, die aangevoerd wordt uit Venezuela, wordt hier gezuiverd en bewerkt. Daarnaast vormen de handel en tegenwoordig ook het toerisme (veel Amerikanen) belangrijke bronnen van inkomsten.
Ook Aruba is een belangrijk eiland. De hoofdstad van het eiland is Oranjestad, maar de olie-industrie, die ook hier aan veel mensen werk geeft, is gevestigd in San Nicolas. Bonaire tenslotte (hoofdstad Kralendijk) is een veel kleiner eiland. Er woont maar een handjevol mensen, dat leeft van wat kleine industrie en van de visserij in het rijke water van de Caraïbische Zee. Bonaire komt echter steeds meer in trek bij rijke Amerikaanse toeristen, die er rust zoeken en komen kijken naar de unieke broedkolonie van de rosé flamingo’s.
Op de drie Benedenwindse Eilanden is Nederlands de officiële voertaal. De bewoners onderling (negers op Curacao; veel afstammelingen van Indianen op de twee andere eilanden) spreken echter meestal papiament, een eenvoudige taal, die ontstaan is in de slaventijd en die veel lijkt op het Spaans. De drie Bovenwindse eilanden zijn veel kleiner dan de Benedenwindse drie. De bewoners leiden een simpel bestaan en kennen weinig welvaart; dit in tegenstelling tot het verleden toen vooral St. Eustatius een wereldbekend centrum voor handel en scheepvaart was. Het eiland St.
Maarten behoort slechts voor de helft tot het Koninkrijk der Nederlanden; de -andere helft staat onder Frans bewind. Op de Bovenwindse eilanden wordt voornamelijk Engels gesproken. Ook deze eilanden komen steeds meer in trek bij de Amerikaanse en Zuidamerikaanse toeristen, die er behalve rust ook een heerlijke natuur vinden en een weldadig tropisch klimaat.
Sinds 1954 zijn de Nederlandse Antillen voor een groot deel zelfstandig, al blijft het gebied nauwe banden onderhouden met Nederland. De Antillianen kiezen hun eigen volksvertegenwoordigers, hebben hun eigen ministers en hun eigen vlag. De verhouding tussen de zes eilanden en Nederland is geregeld in het zg. Koninkrijksstatuut. Ondanks die zelfstandigheid werken er nog altijd veel Nederlandse op de Nederlandse Antillen. Voor het grootste gedeelte zijn het onderwijzers, verpleegsters, artsen en technici in de olie-industrie.
De drie grootste eilanden in de Antillenketen zijn Cuba, Haïti en Porto Rico (twee staten op één eiland) en Jamaica. In vergelijking met Curacao zijn het reuzen; vergeleken met een eiland als Engeland echter zijn ook deze eilanden maar betrekkelijk klein van omvang.