(Pepijn is onjuist), naam van een aantal leden van het geslacht der Pippiniden (→ Karolingen), die als hofmeier een rol hebben gespeeld in de geschiedenis van het → Frankische rijk.
Pippijn I (later genoemd: de Oudere of van Landen), ✝ 640. Uit een aanzienlijk Australisch geslacht; door Chlotarius II van Neustrië aangewezen als hofmeier voor diens zoon Dagobert in Austrasië. Tijdens diens regering (629-39) was zijn invloed zeer groot.
LITT. MG.SS.R.Merov. II.
Pippijn II (de Middelste of van Herstal), ✝ 16.12.714 Jupille (?). Behoorde door zijn vader Ansegisclus en door zijn moeder → Begga tot twee voorname geslachten uit de Austrasische aristrocratie. dat van de Arnulfingen en dat van de Pippiniden: bezat daardoor aanzienlijke goederen in de Maasstreek, Condroz, de Ardennen en het Moezelbekken. Versloeg 687 te Tertry Bercharius, de hofmeier van Neustrië. en herstelde de eenheid van het Frankische Rijk. Versloeg 689 de Friezen onder→ Radbod (Redbad) bij Dorestad, waardoor hij meester werd van het Zuiden van Friesland tot aan de Rijn en bewerkte de wijding van Willibrord tot bisschop van Utrecht (695). Zijn natuurlijke zoon (van zijn bijzit Alpaïdis) was → Karel Martel.
LITT. F.Rousseau. La Meuse et le pays mosan en Bclgique (1930).
Pippijn III (de Jonge, later genoemd de Korte). *714 Jupille, ✝ 24.9.768 Saint-Denis; jongste zoon van Karel Martel en Rotrudis. Oefende het gezag als hofmeier uit samen met zijn broer Karloman. Deze deed 747 afstand en trok zich terug in een klooster. Pippijn werd hofmeier in het gehele rijk. Versterkte het centrale gezag door onderdrukking van opstanden der Alemannen. Beieren, Saksen; liet zich 751 tot koning der Franken kiezen. → Mero ingen.
LITT. H.E.Bonnell. Die Anfänge des Karol. Hauses (1866); H.Hahn, Jahrbücher des fränkischen Reiches 741-752 (1869); L.Oelsner, Jahrbücher des fränkischen Reiches unter könig Pippin (1871); J.van Galen, De ontwikkeling der gebeurtenissen van 753 (in: Mbl. Oud— Utrecht, 1965).
